ေရေၿမရပ္ၿခား ႏိုင္ငံမ်ားသို႔
ပညာသင္ရာ ဒို႔ေခတ္အခါ၀ယ္
တိုင္းၿပည္ဘုန္းတန္ခိုး ၿမင့္တက္ေစဖို႔
ဇာတိမာန ဂုဏ္မက်ပဲကမၻာအလယ္္ ၀
င့္ထယ္ေစေအာင္ဒို႔မ်ား ညီအစ္ကို ေရာင္းရင္းဘက္တို႔
ၾကိဳးစားသင္ယူ ပညာဟူ၍မိေ၀းဘေ၀း တိုင္းၿပည္ေ၀းသည္
အဘယ္ေပ်ာ္ပိုက္ ရွိမည္နည္း .....
သို႔ေသာ္မ်ားလဲ .....
ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္ ငါ့ႏိုင္ငံသားသံႏိၷဌာန္မ်ား
စိတ္တြင္စြဲၿမဲက်ားကုတ္က်ားခဲ အားမာန္ဇြဲႏွင့္
ၾကိဳးစားသင္အံ ေကာင္းေပတယ္ ေနာင္တစ္ေခတ္ရဲ႔ အာဇာနည္ေတြရယ္.....
ဒို႔ၿမန္မာၿပည္ တိုးတက္ေစဖို႔
အစဥ္အားထုတ္ ၾကိဳးပမ္းရာ၀ယ္
မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ့မဆ
ႏွလံုးသြင္းကာ တိုင္းၿပည္အတြက္
သတိခ်ပ္ပါ ခ်စ္ေသာအေဆြ အိုၿမန္မာေတြ ......

ရယ္ေသာသူ အသက္ရွည္၏ :D

ေသဖို႔ေတာင္မၾကံေသးဘူး ဟန္ေရးကၿပင္ၿပီ

နာတာရွည္ေရာဂါေ၀ဒနာနဲ႔ မသက္မသာခံစားေနရတဲ့

လင္ေယာက်ာၤးကိုမယားၿဖစ္သူက အားေပးေနပါတယ္။

"ေမာင္...အားမငယ္နဲ႔ေနာ ္ကၽြန္မ ရွင့္ကိုၿပဳစုလာခဲ့တာ

ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ မၾကာခင္ေပ်ာက္သြားမွာပါ"

"ေရာဂါက မသက္သာပါဘူး မိန္းမရယ္"

"ဒါဆို ကၽြန္မဘာလုပ္ေပးရမလဲ ဟင္"

"ေစာေစာက မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကေန ၾကက္သားနံရတယ္ကြ

အဲဒါနည္းနည္းေလာက္ စားခ်င္လို႔"

"အိုး ...အဲဒါ ဟို လူ႔ဖို႔ေတာ့္"

ေဖေဖေကာ ဘယ္ေတာ့လဲ

"ေမေမ သားတို႔ဦးေလးၾကီးကေလ ဟိုဘက္အိမ္က

အန္တီေလးကိုဖက္နမ္းတာဗ် သိလား"

"ေနပါေစသားရယ္ သူတို႔ကလက္ထပ္ေတာ့မွာပဲ"

"ဒါဆို သားတို႔ေဖေဖေရာ အိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလးကို

လက္ထပ္ေတာ့မွာတဲ့လာဟင္...."

ေမာင့္လက္မွတ္လို႔

"ေမာင္ေရ ကၽြန္မရင္ဘတ္က ရင္ထိုးေလး

ခါးပိုက္ႏိူက္သြားတယ္ ေသပါၿပီ"

"မင္းႏွယ့္ကြာ လက္ၾကီးတစ္ခုလံုးနဲ႔

မင္းရင္ဘတ္လာႏိူတ္တာ မင္းမသိဘူးလား"

"ကၽြန္မေမာင့္လက္မွတ္လို႔ၾကည္႔ေနလိုက္တာ"

အေရးၾကီးတာ ေမ႔သြားတယ္

စိတ္လႈပ္ရွားေနေသာ လူငယ္စံုတြဲတစ္တြဲ

စိန္ေရႊရတနာဆိုင္ထဲသို႔၀င္လာၿပီး

တန္ဖိုးၾကီး နာကပ္မ်ား၊လက္ေကာက္မ်ားကို

အငမ္းမရၾကည္႔ေနသည္။

လူငယ္သည္ မိမိ၏အိတ္ေထာင္ကို

အေလာတၾကီးႏိူက္ေနသည္။

ရွိသမွ် အိတ္မ်ားကိုႏိူက္ေသာ္လဲ

ရွာသည္႔ပစၥညါးကိုမေတြ႔ေခ်။

ထိုအခါ အမ်ိဳးသမီးကဆိုင္ရွင္ကိုေၿပာသည္။

"ကိစၥမရွိပါဘူး ကၽြန္မတို႔ေနာက္တစ္ေခါက္

ၿပန္လာခဲ့မယ္၊

ကၽြန္မအမ်ိဳးသားက ေၿခာက္လံုးၿပဴး ထည္႔ယူလာဖို႔

ေမ့သြားတယ္"

အေရးေပၚ

အမည္မသိလူတစ္သီး ဆရာ၀န္ထံဖုန္းဆက္သည္။

"ေဒါက္တာလုပ္ပါဦး၊ ကၽြန္ေတာ္သားငယ္ေလး

ေဖာင္တိန္ကိုၿမိဳခ်လိုက္တယ္ဗ်"

"အၿမန္ဆံုးလာခဲ့မယ္၊ဒါနဲ႔ခင္ဗ်ားအခုဘာလုပ္ေနသလဲ"

"ခဲတံနဲ႔ေရးေနတယ္"

"ဒါေၾကာင့္ပါ"

"အသုဘပြဲ၊ ရက္လည္ဆြမ္းကပ္ပြဲေတြကိုခင္ဗ်ားသြားၿပီး၊

မဂၤလာေဆာင္ေတြက်ေတာ့ခင္ဗ်ားတစ္ခါမွသြားတာ

မေတြ႔ပါလား"

"အသုဘပြဲ၊ရက္လည္ဆြမ္းကပ္ပြဲေတြမွာ

မင္းအလွည္႔ဘယ္ေတာ့လဲလို႔ ဘယ္သူမွမေမးဘူးေလ"

ေပ်ာက္တဲ့ေငြ ၿပန္ရေစတဲ့နည္း

"သူငယ္ခ်င္း ၊ မင္းသမီးကိုေငြစာေရးနဲ႔

လက္ထပ္ခြင့္ၿပဳလိုက္တယ္ဆိုတာအမွန္ပဲလား"

"ေအး..အမွန္ပဲ"

"မင္းပဲဒီေကာင္ကို မယံုဘူးဆို"

"မယံုဘူးေလ၊ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ ငါဆီက

သူခိုးတဲ႔ေငြေတြကို ငါ့သမီးလက္ထဲကို

သူအပ္ရေတာ့မယ္ေလ..ကြာ"

အက်င့္

"ဟို ငနဲဟာ ဘာၿဖစ္လို႔တစ္ပြဲၿပီးတိုင္းသူနဲ႔တြဲကတဲ့

အမ်ိဳးသမီးတင္ပါးဆံုကို လက္နဲ႔ပြတ္ရတာလဲကြ"

"ေအာ္ ဒါလား၊ဒီငနဲက နာမည္ၾကီးေဖာက္ထြင္းေရးသမားေလ၊

သြားေလရာမွာ သူရဲ႔လက္ေဗြရာ မက်န္ေအာင္ သုတ္ပစ္တဲ့

အက်င့္ပါေနတာ ေနမွာေပါ့ကြ"

အစပိုင္းကေတာ့ ဒီလိုခ်ည္းပါပဲ

ေခြးကိုေနာက္ေၿခႏွစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ရပ္တတ္ရန္ မိန္းမၿဖစ္သူမွ

သင္ေပးေနသည္ကိုၾကည္႔ကာ ေယာက်ၤားၿဖစ္သူက

သေဘာမက်သည္႔ေလသံၿဖင့္ ေၿပာသည္။

"ေဟ့ၾကိဳးစားၿပီး သင္မေနနဲ႔၊ဒီေကာင္ကေခါင္းမာတဲ့အေကာင္

လိုက္လုပ္မွာ မဟုတ္ဘူး"

"ရွင္ ဘာမွ၀င္မစြတ္နဲ႔၊ ရွင္လဲအစတုန္းက ကၽြန္မစကားကို

ဘယ္မွာနားေထာင္လို႔လဲ"

(မင္းေနခ)

ကိုယ္ခ်င္းစာနာ နားလည္စြာၿဖင့္ ထေလာ့ ၿမန္မာ အိုၿမန္မာေတြ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြဟာ ၿမန္မာၿပည္သားေတြပါ...
ဘယ္ေနရာ ဘယ္အရပ္ကို ေရာက္ေရာက္.....
ၿမန္မာဟာၿမန္မာပါပဲ...
တစ္ေယာက္က စစ္သား တစ္ေယာက္က အရပ္သား
တစ္ေယာက္ကႏိူင္ငံေရးသမား ဆိုၿပီးအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိၾကေပမယ့္...
အားလံုးရဲ႔စိတ္မွာ ၿမန္မာဆိုတာ တည္ရွိေနတာပါပဲ...
ကိုယ့္ႏိူင္ငံကိုယ္လူမ်ိဳးကိုယ္ဘာသာ ကို ခ်စ္ၿမတ္ႏိူးၾကပါတယ္...
စိတ္ထဲမွာကိန္းေအာင္ေနယံုနဲ႔ေတာ့ မ်ိဳးခ်စ္စစ္ဆိုတာၿဖစ္မလာပါဘူး...
ကဲ မၾကာေသးခင္ကပဲ ဘယ္သူမွ တားဆီးလို႔မရတဲ့ ကပ္တစ္ခုဆိုက္ေရာက္လာပါတယ္...
အဲဒီ နာဂစ္ မုန္တိုင္းေၾကာင့္ပဲ လူေသာင္းခ်ီၿပီး ေသဆံုးခဲ့ရတယ္ ...
အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ ဘ၀ကို ေရာက္ခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ေတြကို
၀မ္းနည္းစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ သိရွိၾကမွာပါ ...
ကၽြန္တာ္ၿမန္မာၿပည္မွာ ေမြးတဲ့ၿမန္မာေတြ ဆိုရင္ ၿမန္မာအခ်င္းခ်င္း ကူညီရိုင္းပင္းသင့္ပါတယ္ ...
အဲဒီေတာ့ ဘာေတြ လုပ္ၾကမွာလဲ ...
ႏိူင္ငံအႏံွအၿပားမွာလဲ ၿမန္မာၿပည္သူလူထုအတြက္
အုတ္တခ်က္သဲတပြင့္ အေနနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ေနၾကတာကိုလဲ သိရွိေနရပါတယ္ ...
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိူင္ငံၿခားေရာက္ လူငယ္မ်ားကလဲတတ္ႏိူင္သမွ် လုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့ပါတယ္ ...
မုန္တိုင္း ေၾကာင့္ပ်က္ဆီးဆံုးရႈံးမႈမ်ားကို ရန္ပံုေငြအၿဖစ္
Russia ႏိူင္ငံရွိ တကၠသိုလ္ အေၿမာက္အၿမားမွ အလွဴေငြမ်ား ထည္႔၀င္လွဴဒါန္းသလို ...
Kursk State Technical University မွလဲ ရန္ပံုေငြအတြက္
ၿပဇာတ္မ်ား သီဆိုေဖ်ာ္ေၿဖမႈ ကပြဲမ်ားကို ၿပဳလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္ ...
သူငယ္ခ်င္းတို႔ကိုလဲ တတ္အားသမွ်
ၿမန္မာၿပည္သူ ၿပည္သားမ်ားအတြက္
ပါးစပ္ကသာေၿပာမေနပဲ လက္ေတြ႔ေဆာင္ရြက္ၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းလ်က္ ....
မင္းေနခ(KSTU)

Like many Asian countries, Myanmar has its own martial arts that have been well established for centuries and handed down though from generations.

Myanmar Thaing, or Myanmar traditional martial arts, originated more than two thousand years ago during the reign of King Okkalapa, who ruled Dagon, the old city of Yangon. Myanmar Thaing has been an official art of self-defense cherished and practised among warriors of the royal army through different eras and dynasties. It was one of the eighteen compulsory specializations of royal princes in ancient times, and it served well in nation building and defense but it declined during the colonial days after the country had lost its independence.

After independence Myanmar Thaing was revived by patriotic professionals and the Myanmar Thaing Institute in Yangon was established in 1958 by the world-class weight lifter U Zaw Wait. The aims of the Institute are to preserve and promulgate the methods, techniques and characteristics of Myanmar Thaing, to provide training to younger gener

Kickboxing - a form of Myanmar martial arts - has been preserved over the centuries land still remains a favourite traditional game of the people. Although somewhat similar to Thai, French, American and other types of kickboxing, it has maintained a more traditional down-to-earth directness.

Myanmar kickboxing is closer to street fighting than the Queensberry rules of professional Western boxing and makes no pretenses of being anything else. Though Myanmar kickboxing has its own set of rules, fundamentally the target is any part of the opponent's head or body, and the weapon is any part of the body especially the head, fists, knees and elbows. The result is a fight not for the squeamish. The best blows include high kicks to the neck, elbows jabbed into the face and head, knees thrust into the ribs, and low kicks to the calves. It is an art in the truest sense of the word in that skill, technique and other attributes come into play.

While mere punching with the fists may seem tame, it certainly is not when there are no gloves and hands are only wrapped in

Chinlone is a cane ball composed of wicker-work. Myanmar people have made chinlon balls from cane or rattan, a wild creeper which grows profusely in many forests of Myanmar, since time immemorial because of its resilient, fibrous nature. Strips of cane or rattan are interwoven in bands into a ball four inches in diameter, leaving twelve pentagonal holes. Chinlons thus woven are not only very light but also resilient, cheap and long lasting.

Traditionally, chinlon was strictly a man's past time for exercising the body after long, strenuous periods of sitting, standing or working. However, since post-war times, some women have adopted this game and entered the arena to display their chinlon talents.

Basically, chinlon is played with the feet and other parts of the body such as the head, shoulders, elbows, knees, heels, and soles. But the hands cannot be used. Unlike football, however, there is no goal to shoot in playing chinlon and no fixed number of players needed to play it. The main object of chinlon is to keep the ball in the air as long as possible by tossing it with all parts of

Myanmar Arts & Literature

Background History of Traditional Arts and Crafts When King Anawrahta of Bagan brought the relics of Buddha and Buddhist scriptures to Bagan from the Mon capital Suvunna Boumi, various gold and silver artifacts were included. Popular copper items include Buddha images, gongs, bells, and round cattle bells. Monasteries and pagodas are decorated with intricate patterns of stucco works. The artisans produced wood products using the turner's lathe. This craft also owed much to Mons of Suvunna Boumi.

Panpu Myanmar's woodcarving emerged before the Bagan period and subsequently improved in the middle of the Bagan era. The temples and palaces of the old were magnificently decorated with carved wooden gables and eaves, and other fabulous ornamentation comprised of the most creative and intricate woodcarvings. It is a pity that many examples of the true genius of Myanmar wood carvers have suffered in the course of time but, fortunately, some of the most exquisite woodcarvings still survive in monasteries and pagodas. The Shwezigone Pagoda in Bagan, Shwedagon Pagoda in Yangon, Shwenandaw Monastery in Mandalay contain ornamentation of filigree-like woodcarving with scrolls, flowers, animals and supernatural-beings arranged in intricate patterns. Carvings of nats, or mythical traditional spirits, marionettes, and figures of animals still flourishes today. Panput The craft of turnery started to develop in the Bagan period around the 8th century A.D. The artisans produced wood products using the turner's lathe. This craft also owed much to Mons of Suvunna Boumi. The turner produced items of diverse shapes such as boxes, bowls, containers, beads, and kitchen utensils. Now this craft thrives mostly because of the tourism industry. Pandain Precious metalwork is one of the oldest Myanmar crafts, dating back to pre-Bagan times. Artistic Pyu silver ware was discovered in the mounds of the old shrines of Srikshetra. When King Anawrahta of Bagan brought the relics of Buddha and Buddhist scriptures to Bagan from the Mon capital Suvunna Boumi, various gold and silver artifacts were included. In antiquity, royals, nobles and the wealthy used gold and silver utensils as status symbols. Silver items such as vases, trays, silver Buddha statuettes were also used for religious purposes. The art of making gold leaf is a renowned Myanmar craft. Gold leaf is popularly used by Buddhist devotees and is pasted on Buddha images as part of their offerings. The process of pounding gold nuggets between layers of leather to get paper-thin gold foils is an intricate art, which is mos prevalent in Mandalay. Panchi The history of Myanmar's painting can be traced back to pre-historic times. Stone age paintings have been discovered in Padalin cave, in the Shan State. Nine wall paintings, and brown-colored sketches were found there. The 11th century Bagan mural paintings have strong Indian influence and floral patterns are the main elements of the paintings. The Bagan period artists excelled in line drawing, and popular techniques included fresco, oil painting and tempera painting. Most of the paintings depict the 550 Jatakas (Buddha stories). Inwa paintings began depicting the social life of the people, and only red and green paints were mainly used in the murals. In early Konebaung era (17th century), the paintings marked the transition from Myanmar traditional flat painting to western styles of perspective and tones. Blue colour was generously used and the paintings recorded the lifestyles, entertainment and scene of that era. In the Yadanabone era western style painting began to penetrate, but traditional line sketches remained intact. During the colonial era western styles and modern techniques were introduced and became popular. Contemporary art also flourished in the 20th century, and now Myanmar contemporary art is mainly impressionistic. In ancient times palm leaf painting and parchment painting flourished. Some of these paintings can be found intact in some pagodas and monasteries and at the National Museum of Myanmar. Panyan Myanmar's masonry is of high standard and dates back to Pyu era. Archeological findings at the old sites of Beikthano, Hanlin and Srikshetra have unearthed high standard Myanmar masonry work. Masonry attained its zenith during the Bagan dynasty, and Southern Indian culture and Mon culture contributed much to the Bagan architecture. During that era, many religious edifices were built by the kings and lay people alike. The masonry works are remarkable for their strength, grandeur, beauty of designs, ornamentation, lighting and ventilation which hold spectators in awe. Bagan became the wonder and the pride of Myanmar, and set the example for later endeavours.

I T ရဲ ႔ ၾကိဳးတစ္မွ်င္
ရာသီဥတုရဲ႔ ႏိူးေဆာ္မႈနဲ႔ မ်က္ေတာင္ တခ်က္ ခတ္ၿပီး
ေလာကၾကီးကို ၾကည္႔လိုက္တယ္ …
ေနေရာင္ၿခည္ကို စူးစူးရွရွ ထိလိုက္လို႔ ေႏြးေထြးမႈနဲ႔အတူ
ၿမန္မာၿပည္ရဲ႔ အေငြ႔အသက္ေတြကို သတိရေနမိတယ္ ...
“သားေရ ... အိပ္ရာထၿပီးစာက်က္ေတာ့ ေလ” ဆိုၿပီ: အေမ့ရဲ႔ အသံ အစား
တခ်က္ခ်က္ ၿမည္ေနတဲ့ ႏိူးစက္နာရီ ေလးကို အစားထိုးခဲ ့ရတာေတာင္ အေတာ္ၾကာၿပီပဲ .....
ၿပန္မဖြင့္မိတဲ့ အထီးက်န္ ဆန္ေနတဲ့ မေနက လြယ္အိပ္ေလးကို ဆြဲၿပီး ...
ဂမႈးရႈးထိုးေက်ာင္းကို ေၿပးၿပီးေတာ့
ေရာက္မလာေသးတဲ့ bus ကားကို အေတြးေပါင္း ၁၆၀၀၀ နဲ႔
ေစာင့္ခဲ့ရတဲ့ရက္ေတြလဲ မ်ားလွပါၿပီ …
ၿပင္းရီစြာ ဖတ္ေက်ာ္ေနရတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ
တခဏတာရရွိတဲ့ လူဘ၀ေလးကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ဖို႔
Chatting ေတြ၀င္မိခဲ့ရင္း ဒီဇတ္လမ္းေလး စလာပါေတာ့တယ္။
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အသိပညာေတြ ဗလွယ္ၾကရင္း …
စိတ္ခံစားမႈ အေၾကာင္းအရာေလးေတြကို ရင္ဖြင့္ရင္း ဒီေလာကေလးထဲမွာ
ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္ေမြ႔ခဲ့ပါတယ္…
Hi ေနေကာင္းလား ဘာေတြလုပ္ေနလဲ။ ဆိုၿပီး Formularဆန္ဆန္ လူေတြနဲ႔စကားေၿပာမိသလို
လူဘ၀ရဲ႔ အခက္အခဲေတြကို ၿဖတ္ေက်ာ္ရင္း စိတ္ပူပန္မႈမ်ား ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႔
ရင္ဖြင့္သံေတြ ၊ ႏိူင္ငံရပ္ၿခားမွာ သမုဒရာ ၀မ္းတစ္ထြာ ဆိုသလို အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနၾကတဲ့
အေ၀းေရာက္ ဘ၀တူ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ၿမန္မာၿပည္ အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း ေဆြးေႏြးရင္း
ေက်ာင္းၿပန္လာ ခ်ိန္တိုင္း Mail Box ကိုဖြင့္ရတဲ့ အလုပ္တစ္ခုကလဲ တိုးလာတာေပါ့….


မေန႔ကမိုးမိလို႔ ဖ်ားခ်င္ေနတာနဲ႔ ေဆးေသာက္ၿပီး အိပ္မယ္လုပ္တုန္း
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ အခန္းထဲကို အသံတခုက တဇြတ္ထိုး၀င္ေရာက္လာတယ္…
ဘာပါလိမ့္ ဆိုၿပီးထၾကည္႔ေတာ့ idel ၿပေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ nick ေလးကို
ရဲရဲ၀င့္၀င့္နဲ႔ လာၿပီး မိတ္ဆက္တဲ့ေကာင္မေလးေပါ့ …
“စိုင္း ေနေကာင္းလားတဲ”့
Formular မက်တဲ့ ခက္တိုတို အေၿဖတစ္ခုကို ရိုက္လိုက္မိတယ္..
“ကၽြန္ေတာ္ဖ်ားေနလို႔ အစ္မ” ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို သူမ ဆီကေန reply ၿပန္လာတယ္…
“အရမ္းေအးလို႔လား ဟင္… က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္မွေပါ့ေမာင္ေလးရယ္ … ေနေကာင္းေအာင္ေနေနာ္…
ဘာလိုေသးလဲ အိမ္နဲ႔ေကာ အဆက္အသြယ္ ရေသးလား…” တဲ့
မိဘရဲ႔ အရိပ္နဲ႔ ေ၀းခဲ့ရတဲ့ သူမို႔ အားငယ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ၾကင္ၾကင္နာနာရွိရွာ တဲ့
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို သံေယာဇဥ္ေတြ ၿဖစ္မိသလို ေက်းဇူးလဲတင္မိတယ္။
ပ်က္တုန္း လတ္တုန္း ၂၃ ဆိုသလို ဖုန္းဆက္ဖို႔က မၿဖစ္ႏိူင္ေတာ့
သူကပဲ အိမ္ကို ဖုန္းဆက္ေပးခဲ့တယ္။
ေၾသာ္ ….လူခ်င္းမၿမင္ဘူးေပမယ့္ ကူညီတတ္တဲ့ သူစိတ္ကေလးကို
ကၽြန္ေတာ္ ေလးစားမိပါတယ္။


စာေတြက အရမ္း ခက္တာပဲ အစ္မရာ…. ဘာေတြမွန္းကို မသိေတာ့ပါဘူး…
ေမာင္ေလး မသိရင္ေမးေလ မမ သိသေလာက္ ေၿပာၿပမွာေပါ့…
ေၾသာ္ …. ဟုတ္သား ပဲ … သူက Computer Master ေနာက္ဆံုးႏွစ္ကို….
အာလံုးမဟုတ္ေပမယ့္ ပုဒ္စာေတြ အတြက္ စာတခ်ိဳ႔ကို သူမ ဆီကရလိုက္တယ္….
အၿပင္က မသိတဲ့ စာအေၾကာင္းေတြလဲ သိရသလို …
ေဖာ္ေရႊ တတ္တဲ့ သူရဲ႔ စိတ္ကေလးကိုလဲ အခ်ိန္တိုတိုေလးမွာ သိလာရတယ္….


တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အၿပန္အလွန္ ကူညီ အားေပးရင္း
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆံုေတြခဲ့ၾကတာေတြကို အမွတ္ရလို႔ ေရတြက္ၾကည္႔ေတာ့
ေၾသာ္ … ဘာလိုလိုနဲ႔ ၆ လေတာ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီပဲ …
သူ မလာရင္ အလိုလို ေမွ်ာ္ေနတတ္လာသလို
Mail ေလးေတြပံုမွန္ပို႔ရတာလဲ တာ၀န္တစ္ခုလို ၿဖစ္လာတယ္ေလ…
မေၿပာပဲနဲ႔ နားလည္မႈကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူနဲ႔ Chat က်ရင္
တစ္ေယာက္ Typping တစ္ေယာက္က ေစာင့္ၿပီး ခ်က္ၿခင္းၿပန္ေၿပာတာေပါ့
သူအတြက္ ကၽြန္ေတာ္က ခင္မင္စရာ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ပင္မယ့္
ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲေတာ့ မရိုးမသား သူကို သံေယာဇဥ္ ရွိေနမိတယ္ …
ၿဖစ္ႏိူင္ရင္သူအတြက္ ကမာၻၾကီးတစ္လံုး ၀ယ္ၿပီး
သနားစာနာတတ္ၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႔
ႏွစ္ေယာက္ထဲ အတူတူေနခ်င္ လာတယ္…
အၿပင္မွာ ရည္းစားေတြထားခဲ့ဘူး ေပမယ့္ သူကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေၿပာဖို႔ကို
ႏူတ္ကဆြံအေနမိတယ.္.. မ ရယ္…

ကဲဒီေန႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္တယ္ …
သူကို ေတာင္းပန္ဖို႔ေပါ့ … သူေရာက္လာတာနဲ႔
မ…. စိုင္းေတာင္းပန္စရာရွိတယ္ ..
“ေၿပာေလေမာင္ေလး ဘာမ်ားလဲ …”
စိုင္းေၿပာၿပီးရင္ မ စိုင္းကို ခြင္း မလြတ္ရဘူးေနာ္ မမ….
“အမယ္ … ဘာေတြမို႔လို႔လဲ စိုင္းရယ္ …”
ဟုတ္ …. မမ က ေမာင္ေလးအေပၚမွာ ေစတနာထား ဆက္ဆံေနေပမယ့္
စိုင္း ဘက္ကေတာ့ မ ကို တိတ္တိတ္ေလးခ်စ္ေနမိလို႔ပါ မရယ္ …
အဲ……နာရီသံေတြ ရပ္တန္႔သြားတာလား …အခိ်န္ေတြအလုပ္ မလုပ္ေတာ့တာလား
ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ သူ ဘက္က Reply မၿပန္ဘူး…
ကၽြန္ေတာ္ ရင္ေတြ ခုန္ရလြန္းလို႔ စြမ္းအားကုန္ၿပီး ရပ္တန္႔သြား သလား မသိဘူး
Screen ၾကီးကို ေငးၾကည္႔ေနမိတယ္ ….


ခ်စ္သူ!
မေခၚပဲေရာက္ေရာက္လာတယ္ ….
မႏွင္ပဲတိတ္တိတ္ေလးထြက္သြားတာ…
ႏွလံုးသားတံခါးရြက္ေလးေတာင္ မေစ့ခဲ့ဘူး…
အဲဒီေတာ့ အလြမ္းေတြ ၀င္လာတာေပါ့ ….
ခဏ ခဏ ထုတ္ၾကည္႔လြန္းလို႔ သတိရတာေတြေတာင္
ေလသလပ္ကုန္ၿပီ ….
ၿပန္လာပါေတာ့ကြာ…
လြမ္းလိုမေသေပမယ့္ ေသလုေအာင္လြမ္းတဲ့
အေၾကာင္းေတြကို ေၿပာၿပခ်င္လို႔ ….

မိုးလည္းမရြာ....ေနလည္းမပူ....ႏွင္းလည္းမက်တဲ့ ဒီဇင္ဘာညတစ္ညေပါ့......
အဲ့ဒီေန႔မွာ ေလာကၾကီးက ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကိုအူဝဲဆိုတဲ့ သံစဥ္ကို ဟစ္ေၾကြးခြင့္ေပးခဲ့ပါတယ္.....ေကာင္ေလး....ေကာင္ေလး.....
ေလာကၾကီးက မေပးခဲ့တဲ့ နာမည္တစ္ခုကို အေဖအေမဆီက ေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္.....
စိုင္းဘုန္းထက္......ေနာက္တစ္လအၾကာမွာေပါ့......အဲ့ဒီေန႔ကေတာ့ အရမ္းေအးတယ္.......
ေလာကၾကီးက ေကာင္ေလးကိုဒီတိုင္းမထားပါဘူး.....
သူ႔အတြက္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တယ္......ကမၻာဦးအစကလိုဖန္ဆင္းရွင္ဆီကလည္း သူမေတာင္းဆိုခဲ့ပါဘူး.......
သူ႔ရဲ့ အရိုးတစ္ေခ်ာင္းကလည္း ေကာင္မေလးမျဖစ္ခဲ့ပါဘူး.......
ေကာင္မေလးကေကာင္မေလးေပါ့.......မိုးခ်မ္းေျမ့လို႔ ပတ္ဝန္းက်င္ကေရာ....မိသားစုကပါ သမုတ္ခဲ့ၾကပါတယ္....
အာဒမ္နဲ႔ ဧဝလိုမဟုတ္ခဲ့ေပမယ့္ သူတို႔ေတြ ရင္းႏွီးခဲ့ၾကပါတယ္......
မူလတန္းေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ သူတို႔ ၂ ေယာက္ကို မိသားစု ၂ ခုက တစ္ေန႔ကို တစ္လွည့္စီ မုန္႔စားဆင္းရင္ ထမင္းလာေကၽြး......ေက်ာင္းဆင္းရင္ လာၾကိဳလုပ္ေပးခဲ့ၾကပါတယ္......
“စိုင္း.......ငါ ဘိုမရုပ္ေလးလိုခ်င္တယ္ဟာ......”
ေကာင္ေလးေတြေဝသြားတယ္......ဒါေပမယ့္.....
“ခဏေလး....ငါ ဝယ္ေပးမယ္......”
ေကာင္ေလး အိမ္ကိုျပန္ေျပးသြားတယ္.....ျပီးေတာ့ အေမ့ ေခါင္းအံုးေအာက္က ပိုက္ဆံအိပ္ဆီသို႔..........
“မိုးေရ.......မိုး.....”
“ေအာ္.....သားေလးစိုင္း...လာေလ.....မိုးရွိတယ္....”
မိုးေျပးထြက္လာေတာ့ သူအရုပ္ေလးေပးလိုက္တယ္.......မိုးအရမ္းေပ်ာ္ေနတယ္............သူလည္းၾကည္ႏူးမိတယ္........ဒါေပမယ့္......အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့.....
“သား.....လာဦး”
“ပိုက္ဆံကို ဘာလို႔မေျပာပဲယူရတာလဲ.....သား”
“မိုးက အရုပ္လိုခ်င္လို႔ဆိုလို႔ပါေမေမ”
အဲ့ဒီေန႔က သူ အရိုက္ခံရတယ္.......မ်က္ရည္ေတာ့ မထြက္ခဲ့ဘူး......သူေပ်ာ္တယ္......သူမိုးအတြက္စေတးခဲ့ရတယ္......သူ႔ကိုသူတန္တယ္လို႔ မွတ္ယူခဲ့တယ္........
အဲ့ဒီလိုနဲ႔ ေကာင္ေလးနဲ႔ ေကာင္မေလး ၁၀ တန္းေရာက္ခဲ့ပါတယ္.....မိုး.......အရမ္းလွတယ္........သူမိုးအေၾကာင္းေတြ စဥ္းစားမိေနတယ္......ဘာလို႔လဲေတာ့သူမသိဘူး......
“မိုးကလည္း သည္းလိုက္တာဗ်ာ......”
ေဘးနားက ျဖတ္သြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ သူ႕ကိုသူေရရြတ္သြားတာပါ............သူတစ္ခုကို သတိရသြားမိတယ္......
မိုးမွာထီးမပါဘူး.......သူမိုးကိုေစာင့္ရမယ္.......မိုးကိုထီးေပးျပီး သူဒီတိုင္းျပန္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္.......မိုးတို႔ အတန္းဘက္ကို သူေျပးလာခဲ့တယ္......
သူျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းကမိုးကို ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္လာၾကိဳေနတာပါပဲ....မိုးကလည္း ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴနဲ႔ ပါပဲ........
ခံစားခ်က္က ဘာနဲ႔မွ မတူေအာင္ပါပဲ......ရင္ထဲက ထုတ္မေျပာတတ္ေပမယ့္
လက္မွထီးက ေျမၾကီးေပၚကိုဆင္းသက္သြားပါေတာ့တယ္......
သူဘာမွာ မစဥ္းစားတတ္ေအာင္......ေတြေဝေနတယ္......
မိုးရြာထဲမွာ ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာက ေၾကကဲြေနပါတယ္......
ခဏေနေတာ့ ေကာင္ေလးေျပးလိုက္သြားတယ္.......မိုးေဘးနားက ေကာင္ကို သူအားရပါးရထိုးပစ္လိုက္တယ္.....
“ဟဲ့........စိုင္း.....နင္ဘာလုပ္တာလဲ......”
“ၾကည့္လို႔မရလို႔ဟာ.....ဘာျဖစ္လဲ.....”
“နင္ကဘာေကာင္မို႔လို႔လဲ......ဒါကငါ့ခ်စ္သူဟဲ့.......နင္လည္း ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေန....ငါလည္း ကိုယ့္အလုပ္ ကိုလုပ္မယ္....”
သူဘာဆက္လုပ္ရမလဲ......အေျဖရွာမရတဲ့ ပုစၦာအတြက္ ေခါင္းကို ငံု႔ထားလိုက္မိတယ္.......

နတ္သမီးေရ…..
သြားပါ….ရြက္လႊင့္ပါ……
ဘယ္ရင္ခြင္က နင့္အတြက္လံုျခံဳမွာလဲ……
မိုးရြာတိုင္း မေပ်ာ္ေပမယ့္
ငါ့မ်က္ရည္ေတြက မိုးကို ကူညီခဲ့တယ္….
ထီးတိုင္းက မစိုေအာင္လုပ္မေပးႏိူင္ပါဘူး……
ငါစိုက္ခဲ့တဲ့ ပန္းကိုမပန္ရေပမယ့္……
ေလဒဏ္ေၾကာင့္ မပ်က္စီးေစရပါဘူး……..
စိတ္ခ်ပါ……..
ေလကြယ္ရာအရပ္က
နင့္အတြက္ထီးတစ္ေခ်ာင္းကိုင္လွ်က္ပါပဲ……..
မ်က္ရည္ေတြ စေတးထားလို႔ ပိုလံုျခံဳမွာပါ………......။

နင္ဆိုတဲ့
တည္ရိွေနမူဟာ
ငါ့အတြက္ေတာ့
မ်က္ရည္မိုးေတြၾကားကေတာင္မွ
ျပံဳးေစတတ္တာပါ….
ေကာင္မေလးရယ္…………….။

မေန႔က မိုးရြာထဲမွာ ရပ္ေနခဲ့တာ ၾကာသြားလို႔ထင္တယ္……..
မနက္မိုးလင္းေတာ့ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုး ကိုက္ခဲေနတယ္……..သူ မိုးမ်က္ႏွာကိုပဲ ျမင္မိေနတယ္……
သူ မိုးကိုခ်စ္တယ္……..မိုးကေရာ….????????ေခါင္းေတြကိုက္လာတယ္……….
မိုးဆီက အခ်စ္ေတြ ရဖို႔ သူဘာပဲေပးဆပ္ရ……ေပးဆပ္ရ……..မိုးကို ျမတ္ႏိုးတယ္…..မိုးကိုသူ ရည္းစား စကားေျပာမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္…..
ေၾသာ္….မိုး……မိုး…..
ရြာပါ……ရင္ထဲမွာ ေရၾကီးပါေစ……
မုန္တိုင္း ေတြေတာ့ မသယ္လာပါနဲ႔……
မိုးကို ေပးမယ္ ရည္းစားစာက (၃)လၾကာသြားျပီ……သူမိုးကို ေၾကာက္ေနတာလား…….မဟုတ္ဘူး…….ခ်စ္တာ……..ရုတ္တရက္ အေတြးတစ္ခု ေရာက္လာတယ္……မိုးတို႔ အိမ္ကို သူေျပးခဲ့တယ္…….
“မိုး…..မိုး….မိုးေရ…..”
ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ မိုးစက္ေလး ထြက္လာပါတယ္…….သူမိုးလက္ကို ဆဲြျပီး အျပင္ကို ေခၚလာခဲ့တယ္……ျပီးေတာ့
“မိုး……နင္ ဒီစာအုပ္ေလးကို ယူထားေနာ္….ျပီးေတာ့ အလယ္မွာ စာတစ္ေစာင္ပါတယ္……နင့္ အတြက္ အရမ္း အေရးၾကီးတယ္…ေသခ်ာဖတ္ေနာ္…….”
“ဟာ……ဘာလဲဟာ…..မယူဘူး……နင္က ဘာမွန္းလဲမသိဘူး……ဘာလဲဆိုတာေတာ့ ေျပာဦးေလဟာ……..”
“မိုး….နင္ ျပန္မေမးနဲ႔ ဟာ…….ငါသြားေတာ့မယ္……”
သူ မိုးလက္ထဲကို စာအုပ္ ထိုးထည့္ျပီး ေျပးထြက္လာခဲ့တယ္…….မိုး ေရွ့မွာ ၾကာၾကာေနရင္ သူရင္ခုန္ႏူန္းေတြ ရပ္ျပီၤး ေသသြားႏိူင္တယ္…..မိုးေရ……နင္ကန္သြင္း လိုက္တဲ့ ပင္နယ္တီဂိုးကို ငါဘယ္လိုဖမ္းရမွာလဲ………ေနာက္ေန႔ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ မိုး ကၽြန္ေတာ့္ စာသင္ခန္းထဲ ေရာက္လာပါတယ္……….
“မိုး…..”
မိုးမ်က္ႏွာက တင္းမာမေနေပမယ့္ သူေၾကာက္ေနတယ္………ဘာကိုလဲ……? ဘာအတြက္လဲ………?
“စိုင္း……နင္ဘာသူငယ္ခ်င္းလဲ…….မစားသင့္တဲ့ အသီးကို နင္က ခူးဆြတ္ခ်င္တာလား………”
သူ ေခါင္းကို ငံုထားလိုက္တယ္…….အမွတ္ရလိုက္တာကေတာ့ မိုးေရွ့မွာ ေခါင္းငံုခဲံ့ရတာဘယ္ ႏွစ္ခါမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူးဆိုတာပါပဲ….
“နင့္လို သူငယ္ခ်ငး္မ်ိဳးကို ငါအလိုမရိွဘူးဟာ………နင္ေနာက္တစ္ခါ ဒီလိုမ်ိဳး ငါ့ကိုမေစာ္ကားပါနဲ႔……..နင္ကိုငါ သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ သံေယာဇဥ္ေတာ့ရိွတယ္….ခုေတာ့ နင့္ရဲ့ ညစ္ေထြးေနတဲ့ စိတ္နဲ႔ ငါ့ကိုအေရာင္ဆိုးတယ္…….နင္ ငါနဲ႔ အေဝးဆံုးဆိုတဲ့ ေနရာမွာေနေပးပါ……..ငါသြားမယ္……စိုင္း….”
ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္ရမလဲ………..ဒူးေထာက္ရမွာလား……..ခ်စ္သူ ခ်မွတ္လိုက္တာ ေသဒဏ္လား……ရက္စက္တယ္လို႔ ဘယ္တရားရံုးကို တိုင္တည္ရမွာလဲ……….ေနေရာင္ျခည္ကို မထိရဲတဲ့ လူသားတစ္ေယာက္လို သူဘယ္မွ မထြက္ရဲေတာ့ပါဘူး……..မိုးရွိေနတဲ့ ကမၻာက သူ႔အတြက္ သံစဥ္မရိွေတာ့ဘူးလား……
“အေမ……သား ႏိူင္ငံျခားသြားခ်င္တယ္…..”
“ဘာလို႔လဲ….သားရဲ့….”
“သား ဟိုမွာပဲ စာသြားသင္ခ်င္တယ္……….”
အေမစီစဥ္ေပးတဲ့ ဦးေလးေတြရိွတဲ့ အေမရိကား ကို သြားဖို႔ ျပင္ဆင္မိတယ္………..ေနာက္တစ္ပတ္ဆိုသြားရေတာ့မယ္…….သူမိုးကို ေတြ႕ခ်င္တယ္……..မိုးသတ္ရင္လည္း သူခံရဲတယ္……မိုးကေရာ…..သူ႔ကိုေတြ႕ခ်င္မွာတဲ့လား…….မိုးနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္စိတ္က အိပ္မက္ဆိုးၾကီးကတားဆီးေနပါတယ္……….သူသြားရေတာ့မယ္…………ခနေနရင္ ေလယဥ္ကြင္းကို သြားရေတာ့မယ္………သူဘာမွ မေတြးေတာ့ပါဘူး……….ေျခလွမ္းေတြက…..
“မိုး….မိုး”
မိုးေျပးထြက္လာတယ္……..မိုးမ်က္ႏွာကို သူၾကည့္လိုက္တယ္……..ဟုတ္တယ္…..မ်က္ရည္ေတြ……..
အို……..မိုးမ်က္ရည္ေတြ က်ေနတာပဲ…….
“မိုး……ဘာလို႔ မ်က္ရည္က်ေနတာလဲ……..”
မိုးအတြက္ အေျဖမရိွဘူးလား………မေျဖတာလား……
“ငါ……သြားေတာ့မယ္ေနာ္……..”
မိုး ေခါင္းငံုျပတယ္…………ရုတ္တရက္…….သူမိုးကို ေထြးဖက္လိုက္မိတယ္………..အသိတရားျပန္ရေတာ့ မိုးက သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ..........
“မငိုပါနဲ႔ေနာ္…မိုး…..နင္မေပးခ်င္တဲ့ အေျဖကို ငါမေတာင္းေတာ့ ပါဘူး………”
“ဒါေပမယ့္…….နင္ငါ့ကို ခ်စ္ခ်စ္….မခ်စ္ခ်စ္ဟာ…..နင္ဟန္ေဆာင္ျပီး အေျဖတစ္ခုေတာ့ ေပးလိမ့္မယ္လို႔ ငါေမွ်ာ္လင့္မိတယ္….”
မိုးမ်က္ရည္က်ေနဆဲပါ…….သူ အရမ္းေၾကကဲြသြားတယ္…..မိုး ဘာလို႔မ်က္ရည္က်ရတာလဲ……..
“မိုး…..ငါသြားေတာ့မယ္ေနာ္………”
မိုးရပ္ေနတယ္………
“သားေရ…သြားမယ္…..ေနာက္က်ေနျပီ….”
သူေျခလွမ္းတို႔က ကားဆီသို႔…………ကားေပၚေရာက္ေတာ့ မိုးကို ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ လွမ္းၾကည့္မိတယ္………မိုးေျပးထြက္လာတယ္……….
“စိုင္း…….ေနဦး….”
“နင့္ကိုငါစိတ္မဆိုးပါဘူးဟာ…….နင္လိုခ်င္တဲ့ အေျဖကို ငါ ဟန္မေဆာင္ပဲ ေပးမယ္ေနာ္………”

သူရင္ေတြ အရမ္းခုန္သြားတယ္……ရင္ထဲမွာ ၾကယ္ေတြ သီခ်င္းဆိုေနတာလား……?
ေကာင္မေလး……
ေနာက္တစ္ခါ မျပဳစားပါနဲ႔ေတာ့….
ေမွာင္မဲေနတဲ့ ငါ့ညေတြကို
အလင္းေပးမယ့္ေန႔ေရာက္ရင္
ကမၻာၾကီးကို မီးဖ်က္ထားပါရေစ…….
နင့္ရင္ထဲက အခ်စ္စစ္..
အလင္းေရာင္ကို ဂုဏ္ျပဳမလို႔ပါ……….။

ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသသြားမိတယ္........အခုအခ်ိန္မွာ မိုးဆီက ဘာတစ္ခုမွ မေမွ်ာ္လင့္ေတာ့တာ အမွန္ပါပဲ........မိုးေပးမယ့္ အေျဖကိုသိေနတယ္........
ဒါေပမယ့္.......မိုးရယ္.......နင့္ဆီက အေျဖရျပီးရင္ ခဲြရေတာ့မွာေလ.......
“မိုး.....သြားေတာ့မယ္ေနာ္......”
သူ မသိသလိုနဲ႔ပဲ ေျပာလိုက္မိတယ္........မုိးနဲ႔ ပတ္သတ္တိုင္း ေနာင္တေတြ ဆက္ရေနဦးမွာပဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္......
ေၾသာ္.....ေကာင္မေလးရယ္
ရင္ထဲက မီးေတာင္
ေပါက္ထြက္ေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ့........
မ်က္ရည္နဲ႔ စခဲ့တဲ့
ငါ့တိမ္တိုက္က ဘယ္အထိေတာင္
ရြာေနရဦးမွာလဲ.............။
ကၽြန္ေတာ္ျမန္မာျပည္နဲ႔ ခဲြခြာျပီး ေနာက္တစ္ႏွစ္အၾကာမွာေပါ့.......မိုး ေမေမနဲ႔ ေဖေဖ တစ္လဆီပဲျခားျပီး ဆံုးသြားတယ္.........ကၽြန္ေတာ္ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ.......မိုးကို သနားတယ္......မိုးဘယ္လိုေနမလဲ.........အနာဂတ္ကို စြန္႔ခြာျပီး မိုးရိွတဲ့ ျမန္မာျပည္ကိုလာခဲ့ရမွာလား..........ဦးေလးကို တိုင္ပင္မိတယ္.......ဦးေလးက အလည္သေဘာပဲသြားခိုင္းခဲ့တယ္...........ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း မိုးတို႔ အိမ္ဘက္ကို ေျပးထြက္လာခဲ့တယ္.........
မိုး အိမ္ေရွ့မွာ ထိုင္ေနတယ္........
“မိုး.....”
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထားမိတယ္.........မိုးရယ္.......အေကာင္းဆံုး အေျဖကိုသက္ေသျပလိုက္တာေပါ့......ငါ နင့္ကို အရမ္းခ်စ္ပါတယ္ဟာ...........
“မိုး.....အားမငယ္ပါနဲ႔ေနာ္......”“နင္အတြက္ဆို ဘယ္အခ်ိန္မဆို ေပးဆပ္ပါရေစ.......”
မိုး ဘာမွ မေျပာဘူး......ေခါင္းညိတ္ျပရံုပဲ လုပ္ျပခဲ့တယ္.......မိုး စိတ္ထဲမွာ တစ္ခုခုကို သိေနသလိုပါပဲ......ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ မေမးေတာ့ပါဘူး......အခု အခ်ိန္မွာ မိုးေက်နပ္ေပ်ာ္ရြင္ေနဖို႔က အဓိကပါ.......မိုးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ အခ်စ္ေတြ ပူေႏြေနတုန္းပဲရိွပါေသးတယ္.....ကၽြန္ေတာ္ ဟိုကိုျပန္သြားခဲ့ရတယ္........ကၽြန္ေတာ္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့လမ္းအတြက္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေျဖရွင္းခ်က္မေပးႏိူင္ဘူး.........
မိုးရယ္......ျပန္လာမွာပါ.....တစ္ေန႔ေန႔ေရာက္ရင္ေပါ့.....ဘယ္ေတာ့မွ
မခဲြေၾကးေနာ္.........
ဘယ္ေတာ့မွ မျပည့္စံုတဲ့ ေလာကၾကီးက ဆုေတာင္းဆိုတဲ့ စကားကိုလည္း မျပည့္ေပးခဲ့့ပါဘူး........ၾကယ္ေတြကို သနားမိတယ္.....ဆုေတာင္းရင္ ျပည့္တယ္ဆိုတဲ့ အတြက္ပါ.......
မိုး ေဆးရံုတက္ေနရတယ္ဆိုတဲ့ စကားက ကမၻာျပိဳသြားတယ္လို႔ ထင္သြားမိတယ္....ရင္ထဲထိေအာင္ပစ္သြားတဲ့ မိုးၾကိဳးပါ......မိုး မွာ ျဖစ္ေနတာက ေသြးကင္ဆာ တဲ့.........
သြားျပီေပါ့.......
မိုးေရ.......
မ်က္ရည္ေတြ မရိွေတာ့ဘူး.......
ေသာက္သံုးတဲ့ သူမရိွေပမယ့္
မိုးအတြက္ ေျဖဆည္းစရာ
အေျဖတစ္ခုကို ေပးခဲ့သင့္ပါတယ္.....
ကမၻာ့အျပင္ဘက္မွာ တစ္ေယာက္တည္း
လမ္းေလွ်ာက္ရလိမ့္လို႔
ဘယ္တုန္းကမွ မေတြးထားခဲ့ပါဘူး.....
ေက်နပ္ရမွာေပါ့....
ေသာက္သံုးရမယ့္ အရည္တစ္ခ်ိဳ႔ကို
ဖန္ဆင္းရွင္က ထားေပးခဲ့ေသးတယ္ေလ............။

မိုးရဲ့ အနာဂတ္က ဘာမွန္းမသိေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ အျပီးအပိုင္ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္......မိုးရဲ့ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အတြက္လား.........
မဟုတ္ဘူး.......မိုးမေသရဘူး.......မေသရဘူး......ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ ဘဝေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေစ......မိုးအတြက္ ရွင္သန္
ေနတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ အဆံုးသတ္ျခင္းကို မေရာက္ေစရပါဘူး.......
ျပန္ေရာက္ေရာက္ျခင္း မိုးရိွတဲ့ ေဆးရံုဆီကို ကၽြန္ေတာ္တန္းသြားခဲ့တယ္......ေၾသာ္...မိုး...မိုး.....ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ေကာင္းကင္ေလး.....
ပန္းတစ္ပြင့္ထက္လွပခဲ့တဲ့ သူမ .....ခုေတာ့ .....ကၽြန္ေတာ္ေျပာမျပတတ္ေအာင္ ဝမ္းနည္းေနပါတယ္.....မိုးကို ဒီလိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ ေတြ႔ရ
လိမ့္မယ္လို႔ဘယ္တံုးကမွ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တာပါ......
“မိုး.....”
သူအားယူျပီး ကၽြန္ေတာ္ကိုျပံဳးျပပါတယ္......ကၽြန္ေတာ္ မိုးကိုေပြ႕ဖက္ျပီး အားရပါးရ ငိုေၾကြးမိတယ္.......သူ႔အတြက္ႏွစ္သိမ့္ႏိူင္မယ့္
စကားလံုးကဘာလဲ........မိုးကို နံရံမွာ မွီခိုင္းဖို႔အတြက္ ေခါင္းအံုးကို ဆဲြဖယ္လိုက္မိတယ္.....
“ဟာ.....မိုး...ပိုက္ဆံေတြအမ်ားၾကီးပါလား......”
“အင္း......ဒီပိုက္ဆံေတြအားလံုးက ငါ့ပိုက္ဆံ မဟုတ္ပါဘူးဟာ......”
ကၽြန္ေတာ္ မိုးဆိုလိုတာကို သေဘာမေပါက္ဘူး.......ဒါေပမယ့္.....မေမးေတာ့ပါဘူးေလ........
“ေအာ္”
မိုးမ်က္ႏွာက ထူးျခားေနဆဲပါပဲ……
“အဟမ္း……..အဟမ္း”
ေခ်ာင္းဟန္႔သံေၾကာင့္ သူေနာက္ကိုလွည့္ ၾကည့္လိုက္တယ္………..
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္………
“သူ႔နာမည္က ကိုေကာင္းဆက္တဲ့…..စိုင္း”
မိုးက မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္……….
“မိုး….အိပ္ေတာ့ကြာ….ကိုယ္ဘယ္သူနဲ႔မွ စကားေျပာတာမေတြ႕ခ်င္ဘူး…”
ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ကို ထိန္းထားမိတယ္………
“မိုး….သူဘယ္သူလဲ…”
“ေနာက္ေတာ့ သိမွာေပါ့ဟာ….”
“စိုင္း….နင္ျပန္ေတာ့ေနာ္……”
ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာခဲ့တယ္……..အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေမေမဆူပါတယ္……
“ဟဲ့……သား…နင္ဘာသြားလုပ္တာလဲ…….”
“မိုးကိုသြားေတြ႕တာပါ….ေမေမ”
“မိုးက အရင္လို မဟုတ္ေတာ့ဘူး….သား”
“သူေရာဂါ ျဖစ္တာၾကာျပီ…….သူ႔မွာ အေဖေရာ အေမေရာ မရိွေတာ့ အဖြားက သူ႔ေရာဂါကို ကုေနရတာ…ၾကာေတာ့
ေသြးပုလင္းလဲတဲ့ စရိတ္နဲ႔တင္ သူတို႔ စီးပြားေရးဘာမွ မက်န္ေတာ့ဘူး…….အဲ့ဒီမွာ ေကာင္းဆက္ဆိုတဲ့ သူက မိုးရဲ့
ေရာဂါကို ေပ်ာက္ေအာင္ကုေပးမယ္လို႔ ဂတိေပးခဲ့တယ္…..သူမွာ အရင္အိမ္ေထာင္ရိွတယ္….သား….သူက ေရာဂါ
ေပ်ာက္ရင္ မိုးက လက္ထပ္ရမယ္တဲ့……”
“ဘာ…..ဘယ္လို ေမေမ..”
“ဟုတ္တယ္….သား…ေနာက္ မသြားပါနဲ႔ေတာ့ေနာ္……”
သူဘာဆက္လုပ္ရမလဲ…….သူျမန္မာကိုျပန္လာခဲ့တာ ဘာအတြက္လဲ……ေၾသာ္ ခ်စ္သူ ….ေသဒဏ္ခ်လိုက္ျပီေပါ့ေနာ္….
ဘဝတစ္ခုလံုးပ်က္စီးသြားျပီ………ဘာလဲ…..ဘာေၾကာင့္လဲ……ဒီလိုျဖစ္ရတာ…….
မိုး ေရာဂါကို စကၤပူမွာ သြားကုတယ္လို႔ၾကားရတယ္………မိုးေဆးရံုက ျပန္လာတဲ့ တစ္ေန႔ သူမိုးဆီကိုသြားခဲ့တယ္…..
မိုးကို ေကာင္းဆက္ဆိုတဲ့ သူနဲ႔ ေတြ႕လိုက္ရတယ္…..
ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မထိန္းႏိူင္ေတာ့ ဘူး……ေကာင္းဆက္ဆိုတဲ့ လူကို ဆဲြထိုးမိတယ္…..
“မင္းကြာ….ကိုယ့္တူမေလာက္ ပဲရိွတာကို လုပ္ရက္တယ္ကြာ…..”
ကၽြန္ေတာ္ အားရပါးရထိုးေနသေလာက္ ထိုလူ ဘာမွ ျပန္မလုပ္ပါ……..
“စိုင္း….နင္ဒါဘာလုပ္တာလဲ……နင္ကဘာေကာင္မို႔လို႔လဲ………နင္ခုငါ့ အိမ္ေရွ့က ထြက္သြားဟာ……နင့္မ်က္ႏွာကို ငါ
မျမင္ခ်င္ေတာ့ဘူး…….”
ကၽြန္ေတာ္ အလိုလိုမ်က္ရည္ေတြက်လာမိတယ္…….ကၽြန္ေတာ္ အခ်စ္ရဆံုး ခ်စ္သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ႏွင္ထုတ္တာပါ……
မိုးရဲ့ စကားလံုးေတြကို ျပန္လည္ၾကားေယာင္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ ဒူးေထာက္က်သြားတယ္…..
“မိုးရယ္………နင္ေျပာရက္တယ္ေနာ္…….နင္ ငါ့ရဲ့ က်ရံူးခန္းကို ျမင္ရျပီမွတ္လား…..ေက်နပ္ပါေတာ့ဟာ…..နင္ေပးတဲ့
ဒဏ္ရာေတြက ေနာက္ဘဝထိ ျပည့္စံုသြားပါျပီ……”
မိုးကို ကားေပၚေခၚတင္သြားခဲ့တာကိုပဲ ျမင္လိုက္ပါတယ္……ကၽြန္ေတာ္ျမင္ကြင္းမွာ ဘာမွမျမင္ေတာ့ဘူး……..ကယ္တင္သူလည္းမရိွပါဘူး……ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သူ႔ကို အျပစ္တင္ရမွာလဲ………
ကၽြန္ေတာ္မွာ အျပစ္ရိွတာလား………မိုးမွာ ရိွတာလား……..ေကာင္းဆက္မွာလား……….ကံၾကမၼာကိုလား…….
အေျဖမထြက္ႏိူင္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းတိုက္ပဲြၾကားမွာ ကၽြန္ေတာ္က်ရံူးသြားပါျပီ…..®®®®®®®®®®®®®®®